06 Ocak 2006

Nazan'dan Önce.... Nazan'dan Sonra....


sardunya beni söbelemiş:)) E deniz yani bide bunu öğrendim senden:)) du bakalım daha neler öğreneceğiz:))

Öncelikle uzunca bir süre düşündüm. Nazandan önceki hayatımı. Unutmuşum resmen yaw:)) O kadar çok zaman geçmiş gibi geliyorki. Ondan önce yaşamamışım gibi geliyor hatta.

Nazandan önce hiçbir hafta sonu dışarıya çıkmıyordum.
Çarşı pazar kültürüm gelişmemişti.
Hangi mağazanın tuvaleti daha temiz, tunalı da hangi pastanede tuvalet var, hangisinda oyun salonu var bilmiyordum.
Kendime özel vakitlerimin kıymetini bilmiyordum.
Akşamları içtiğim bir bardak çayın tadının aslında ne kadar güzel olduğunun farkında değildim.
Uykularımın kıymetini bilemedim.
Hele ki boş vakitlerimde neden resim yapmadım onu hiççç bilmiyorum.
Dolmuşta ağlayan çocuklara tahammülüm yoktu.
Etrafı inceleyen bir bebek hiç ilgimi çekmezdi.
Benim bebeğim edizdi.

Nazandan sonra bir kızım bir oğlum var diyorum şimdi. Kızım Nazan, oğlum Ediz tabi şimdilerde:)))

Nazandan sonra;

Hayat felsefem değişti.
Ota b..ka ağlar oldum.
Edizimi kaybetmekten korkar oldum.
Evladını koruyan anne moduna girdim.
Tamamiyle karakterimden farklı davranışlar sergiledim yeri geldiğinde.
Artık dolmuşlarda ağlayan çocuklara kızmak bir yana onlara kızgın yüzle bakan insanlara acıyarak bakıyorum.
Birde anne olunca çok ilginç damak tadım değişti. Nazandan artan sürtenleri yedikçe. Hiç yiyemediğim bamyayı yer oldum. Pırasayı sever oldum. Klasik sofra çöplüğü pozisyonlarına girdim:))

ne biliyim sardunyacığım flaş flaş ilk aklıma gelenler bunlar. fekat benim sobeleyeceğim kimsem yokki senden başka:))

nimet

2 yorum:

Annelog Atölye dedi ki...

Nimet Merhaba, hepsi bende de mevcut. Annelik biraz da paranoya demek galiba:)) İyi bayramlar!

Sardunya dedi ki...

ah be Nimetcim canım... Ece'yi sobele:))) sobelenmediyse mesela