17 Kasım 2007

Özledim...



Dokunsan yıkılacak olan o evi...

Bahçesinde ısrarla piknik yapmayı...
Meyve kasası masayı...

Toprağını...

Yıldızını...

YALNIZLIĞINI...

Özledim...

NİMET...


5 yorum:

Adsız dedi ki...

Bak şimdi. Ben bu yazını okurken aşağıdaki yazındaki şarkı çaldı aklımda kendi kendine iyi mi:) Hayatının film müziği oldu demek ki "aldım başımı gidiyorum" :)
Ama o yıldız ve o yalnızlık da özlenmeyecek gibi. Acaba yalnızlık iki kişi özlenir mi?

CRESCENT dedi ki...

Bu ev anneannenin evinin karşısındaki ev mi? Anneannenin evi bu kadar yıkık dökük değildi diye hatırlıyorum da :)

nimetin.blogspot.com dedi ki...

sardunya bigun seni de gotureyim oraya:)) zaten soz vermistim sana. yaz gelsin de masuk u ayartalim bi oldumu:)) muze farzedin:))

nimet

nimetin.blogspot.com dedi ki...

crescent evet karsisindaki ev orasi babamin dogdugu ev:))

nimet

Dikkat! biyo var ! dedi ki...

Özlenmez mi beaaa!
Ben köy kokusu almadan yaşayamam mesela.
Bi tezek kokusu,bi yanık is kokusu,bi gözleme kokusu,bi kıyılmış ot kokusu beni benden alırrr götürür Nimetim bea!
Tıpkı şuncacık yaıznın beni alıp götürdüğü gibi:(((