Tarihimizle Yüzleşmek

"Demokrasi sadece bir çoğunluk rejimi değil, temel hak ve özgürlüklerin korunduğu bir rejimdir; bunların başında da inanç özgürlüğü gelir; tek bir inanca özgü demokrasi olamaz, bütün farklı inanç sahiplerini ve inançsızları devlet karşısında vatandaş olarak eşit görmeyen rejime demokrasi denemez"

 

Emre Kongar "Tarihimizle Yüzleşmek"

 

--
nimet

14 Eylül 2011

Bu günü yazdım bi kenara..

--
nimet

Bugün:)

Bugün dersten çıktım fotokopiciye doğru ilerlerken arkamdan -NİMETTTTT... diye bi bağıran oldu.

Döndüm yaz okulu sınıf arkadaşlarımdan biri!!!

İlk defa sınıf arkadaşlarımdan biri bana  nimet abla yada nimet hanım demeden direk Nimet diye ismimle  hitap etti.

Bi garip hisettim kendimi. :) Bugüne kadar onlardan biri gibi hiç hissetmemiştim ama bugün kim bağırdı diye arkamı döndüğümde eli havada -nereye gidiyorsun diye bağırarak yanıma gelen sınıf arkadaşımı görünce gerçekten oraya ait olduğum hissini ilk defa duydum.

Bende bağırarak cevap verdim.

-Fotokopiciye gidiyorum.

-Dur bekle geliyorum.

dedi:)

sınıf arkadaşım ve adını bilmiyorum:) haftaya finaller var dersler bitti ama aynı dersleri alıyoruz sınavlarda yine beraberiz kesin ismini öğreneceğim.

--
nimet

Hayat Güzel :)

--
nimet

İstanbul

İstanbul yazıma başlamadan önce bi konuya açıklık getireyim.

Hani blog sayfaları bir ara yasaklandı  ya,  ben hala yasak zannediyorum ve yazı yazmıyorum. Çünkü blog sayfamın yazı gönderme kısmı pasif konumda nedense. Neyse çare tükenmez tabi bende mail yoluyla yazı gönderme yolunu buldum:) Bundan sonra böyle yollarım artık.  

 

İstanbul.....İstanbul.....İstanbul...

İşyerinden 10 Müdür ardaşla beraber  yemek yatak Bakanlıktan,  gezme tozma bizden 15 gün İstanbul macerası yaşadık.

Süperdi. Hatta süper ötesiydi.

Seminerin konusu "değişen şartlara uyum sağlama"

Adı biraz değişik. :)

İlk başlarda süresi biraz uzun geldi hepimizde biraz mızırdanma oldu açıkçası fakat ilk günden itibaren ipimizden kurtulmuşcasına İstanbul kazan biz kepçe gezdik....gezdik...gezdik.

Meğer ne kadar yorgunmuşuz, ne kadar canımız sıkkınmış, ne kadar ihtiyacımız varmış.

Bu arada beraber gittiğimiz arkadaşlarla neredeyse 16 yıldır aynı işyerinde çalışıyoruz ama birbirimizi hiç tanımadığımızı farkettik!! ne enteresan değil mi?

Aslında tüm Türkiyeden müdürler vardı. Yaklaşık 120 kişi filandık. Amaç birbirimizi tanımamızdı ama biz başkasını tanımayı reddederek sadece kendimizi tanıdık. :))

 

Uzun zamandır düşünmek için bile vaktim yoktu. İstanbul bana bol bol düşünme vakti verdi. Özellikle Adalara giderken o itiş kakış piknikçi halkın arasında deniz, vapur, martılar eşliğinde hayatımla ilgili pek çok karar aldım.  Bir anda neşem geldi. :) Sırtımdan yükler indi.  Ben artık eski benim. :)

  
--
nimet