Kar yağdı okullar tatil oldu.
Devlet daireleri mesailerini erken bitirir oldu.
Çocuklu ev hanımlarına izin verilir oldu.
Ama neden ben rahat devlet memuru değilim diye isyanlardayım kaç gündür.
Çünkü, Nazanın kreşi tatil olmadı fakat bütün anneler evlerinde yavrularıyla kar tatili yaparken ben işyerimde olduğum için Nazan kreşte tek başına kaldı.
Bu duruma binaen zar zor dün izin aldım.
Öyle "git canım tabi aaaa" şeklinde bir izin de değil bu arada. "Hmmmm peki ne gerek vardı şimdi canım aaaaaa" şeklinde bir izindi.
Nazanla evde durmak işkence gibi bu arada. Bütün gün durmadan evcilik oynuyorsun yaw:(
İki dakka resim yapıyım dedim hemen Nazanın da olaya dahil edilmesi zorunluluğu var. Hop elimden şovalyem de alınıyor. Gördüğünüz tablo nazanın yeni eserinin başlangıcı.
"Nazan şovalye benimdi ama" dedim. Çok ta net çekemediğim resimdende anlaşılacağı üzere "napıyım anne artık benim" dedi..
nimet
kış günü
sardunya beni söbelemiş yine:)) e sardunya yani bunun sonunda hep ben ebe kalıyorum ama:) fakat bu sefer işi sağlama almışın başka ebelerde bulmuşun kendine:))
Ammaaa.. konu açısından ben resmen çuvalladım. Abur cubur insanı değilmiyim ne. Yoksa bişeyler yemeye üşenen bir tembel miyim? Ama düşündüm şimdi zeytinyağlı yemek hastasıyım ben galiba. Şimdi sorsanız sağ elimdeki cips mi sol elimdeki pırasa yemeğimi:)) pırasa yemeği derim vallahi. Manyak mıyım neyim?
Dondurmayı pek sevmem olsada olur olmasada.
Cips vs. şeyler evde varsa eğer (öyle özel olarak gidip almam asla) yoğurt vs. ile tatlandırarak yemeyi tercih ederim. Yine olsa da olur olmasada.
Çikolata da öyle olsa da olur olmasada.
Esasen benim abur cubur yemem için şartlarım var. Bi kere boş vaktim olmalı. Bir film seyrediyor olmalıyım. Yanında yönümde kimse olmamalı. Gündüz vakti evde olmalıyım. Yırıl yırıl kapris yüklüyüm yani bu konuda.
Allah Allah ne zor bi soru sormuşun sen meğerse sardunya yaw:) Apışıp kaldım ha!
nimet
İşe başladım:(
Şişmiş göz altlarıyla, küskün küskün oturuyorum!
Bayramdı tatil sayılmazdı ama yinede sabahları 11.00 de kalkıyorduk yaw. Akşamları özgürce istediğimiz saatte yatıyorduk.
En çok ta Nazan için üzülüyorum. Yazık çocuğa be. Sabah o da küskün küskün oturuyordu.
Bayram boyunca evde haber vs. seyrettik ya Nazan kuş gribinden acayip etkilendi. Tatil günlerinde şöyle eşofmanları çekip yürüyerek kuğuluya gitmeyi pek bi severdik ama Nazan hanımın kuş gribi korkusu sebebiyle kuğulu park bizsiz kalacak bir süreliğine.
Benim salonumun avizesini kırmamın dışında çok önemli bişey olmadı:))
Kısacası döndük dolaştık geldik işte.
Şimdi akşamki dişçi randevumun verdiği gerginlikle bir an önce bu günümün bitmesini temenni ediyorum....
nimet
bugün saat 14.30
KRİZİM TUTTU... ÖZLEDİM.....
Kulaklıkları takıp yüksek sesle dinlemek lazım. Düşünmek lazım... Yeniden yaşamak lazım.....
Bkz..
nimet
Bir lodos lazım bana bir kürek bir kayık
zulada birkaç şişe yakut yer gök kırmızı
söverim gelmişine geçmişine ayıpsa ayıp
düşer üstüme akşamdan kalma sabah yıldızı
ah istanbul istanbul olalı hiç görmedi böyle keder
geberiyorum aşkından kalmadı bende gururdan eser
ne acı ne acı insan kendine ne kadar yenik
bulunmadı ihanetin ilacı yürek koca bir kara delik
yapacak hiçbir şey yok gibi gitmek istedi gitti
hem anlıyorum hem çok acı tek taraflı bitti
Çoğu zaman bayram tatilleri bende çelişki yaratıyor. Şu anlamda;Önce eskisinden bahsedeyim. Eskiden Kızılcahamam da Büyükbabamlar bayram namazından gelene kadar kalkılır, bayramlıklar giyilir. Namazdan gelen babaların elleri öpülür, harçlıklar alınır sonra Kızılcahamamın içindeki ve şimdilerde onların köy bakkalı olduğunu farkettiğim içinde oyuncağından sızma zeytinyağına kadar herşeyin bulunduğu pire marketlerden oyuncak alınır. Yada Ankara da zeki bebeden veya santral bebeden alınmış ve sır gibi saklanılan bayramlıklar giyilerek apartmandaki teyzelerin, amcaların kapıları çalınır şeker toplanılır , sonra da Babamın bizi gençlik parkındaki oyuncaklara götürmesi istenilirdi. Yani vesselam bayramlar her halükarda güzeldi. Şimdilerde de güzel aslında:)) Evde oturmak istiyorum!Allah bedava olan otobüslere yolumu düşürmesin istiyorum! Çoğu zaman tatile gitmek istiyorum!Hele ki bu bayram İstanbulda olmak istiyorum!!!Eski alışkanlıkmıdır nedir ille de bayramlık almak istiyorum ve gariptir her bayram yeni kıyafet alıyorum. Napıyım elimde değil:))Her ne kadar kendim bayram kavramını yitiriyor olsamda kızıma bayram muhabbetlerini kazandırmaya çalışıyorum. O da yeni alınan ayakkabılarıyla yatsın istiyorum. Anne-Baba olmak çok zor yaw. Yazarken bile yoruluyor insan. Esasen hepinizin bayramını kutlamak istedim sadece. Gecenin 12 sinde bayrama adımımı attığım şu yeni saniyelerde büyüklerin elleri küçüklerin gözleri öpülür demiyeceğim manasız bir kelime bana göre, küçüklerin yanaklarından şapır şupur öperim diyim ben :))))Sabah işimiz çok. Edizle Babam CAN Çiftliğine gidip boynuzlu bir koç kestirip gelecekler. (tabiki Can Ailesi için) Bizde annemlerde hazır ve nazır bayramlıklarımızı giymiş bekleyeceğiz. Muhtemelen babamın gözü etten başka birşey görmeyecek. Bir et yemez olarak ben muhtemelen yine midem bulanarak annemin sardığı bütün dolmaları yiyeceğim. Ve şimdi beni okuyan İstanbul halkı.... Şimdi Nazım dayının tayininin kutlamasını bizsiz yapacaksınız ha!! peh.... Borcunuz olsun:))nimet (hepsi) - ediz (sadece istanbul kısmı için) :))
