sardunyacım sobelemiş beni fakat konu hiç de başarılı olamadığım bir alan olduğu için tırsdım resmen:)) Neyse bakınız sorular ve benim cevaplarım.
Çocuklarınız mı adapte oldu size yoksa sizmi çocuklarınıza?
Tamamiyle biz nazana adapte olmuş durumdayız. Fazla zorluk çıkarmayan uyumlu bir çocuk olduğu için belki, belki de bizim rahatımıza düşkünlüğümüzden kaynaklanan dir durum bu bilemiyorum.
Uyku, yemek, uslu durma vb. gibi durumlarda uyguladığınız yöntemler nelerdir?
Uyku: Nazan 3 yaşına kadar uyumadı. Ciddi ciddi uyumadı. Günde iki saat uykuyla işe geliyordum bazen. 3 yaşında kreşe verdik biraz biraz düzeldi ama hala gece 24.00 de kavga döğüş yatırıyoruz. Sırf uyusun diye onunla birlikte bizde yatınca ondan önce uyuyoruz. Bu durumdan da hiç memnun değiliz aslında. Kendimize özel vakitler ayırabilmek adına sıraya döktük bu işi. Bugün nazanla kim yatacak sırası şeklinde. Ama nazan pes etmiyor yanındaki anne veya babayı uyutup uyanık olan tarafa sıvışıyor. Uyanık olan tarafta of ulan of çekerek yatağa girmek durumunda kalıyor her seferinde:(
Yemek: Nazan hala yemeden büyümeyi başarıyor. Ama hakkaten yemiyor. Bazen günde bir kaşık çorba ile akşamı ediyormuş kreşte. Öğretmenleri nazan için toplantı yapmışlar. Nasıl oluyorda bu çocuk yemeden büyüyor diye. Bizi çağırdılar. Değişik bir vitamin mi veriyorsunuz? İştahını mı kapatıyor bu vitamin? vs. vs. Yok kardeşim yok hiç bir şey de vermiyoruz ama doğdu öyle hala öyle.
Geçenlerde burger king de annenin biri çocuğuna patates kızartması verirken bi tanede nazanın ağzına uzattı, bizimkinin verdiği cevap şuydu "yok ben almayım, büyüyünce mahken olacağım kilo almamam lazım"!!!!!!!!!! buldu bahaneyi nolacak bakalım sonu:)
Yaptıklarım: Küçükken banyoya sokup babasının traş köpüğünü sağa sola sıkıp kendisinden temizlesini istiyerek o arada yemek yedirme çabaları. Büyüdüğünde bilgisayarın önüne lokma lokma yiyecek koyarak çerez gibi yediğini farkettirmeden mideye bişeyler indirmesini sağlamak.
son iki haftadır da susatıp su niyetine içiver diyerek süt içermeye çalışmak şeklinde çalışmalarım devam ediyor.
Yaramazlık: işte bu açıdan şanslıyım biraz. Hiç yaramaz değil kızım. Sokakta elimizi hiç bırakmaz. Yan baksan kızdınız diye kafasını yerden kaldırmaz. Ama çok ağlak. Her şeye zırlayan bişey.
Yöntem möntem yok arkadaşlarım. Ben yapamadım. Nazanın doktoru her çocuk karekteriyle doğar, bu çocukta böyle olacak uğraşmayın demişti. 5 yıl oldu yeni yeni yakasını bıraktık çocuğun yine kendi bildiğinde yine kendi bildiğinde.......
bitti..
bende hemencik crescent , yorgunanne ve özünden i sobeliyorum. heyo heyo heyo hadin bakalım...
30 Mart 2006
29 Mart 2006
İçim bi tuhaf oldu....

1999 17 Ağustos'da İstanbul Büyükçekmece'de sahilde oturmuş bir elimizde gazoz, bir elimizde istanbul simidi, gözümüzde gazetenin verdiği gözlüklerle güneş tutulmasını pek bi keyifli seyretmiştik.
Fakat o zamanda tıpkı bugün olduğu gibi hafif sarımsı isli puslu bi hava varmış gibi olmuştu. Hava bulutluymuş gibi ama güneşte varmış gibi gölgeli... değişik bir ruh halini barındıran duygular yaşatmıştı bana.
Gecesinde de 17 Ağustos büyük depremini yaşamıştık. Orta hasarlı evden yarı çıplak fırlayıp Ankara'ya geldiğimiz zamanlarda geçen süreler nasıldı. Ne vakit çıktık, ne vakit geldik korku filmi gibi geliyor şimdilerde bana.
Bugün aynı havayı yine yaşadım. İşyerindeki arkadaşlarla meraklı meraklı seyrettik bi müddet. Çok ta ilgi göstermemeye çalıştım kendisine zira bir öncesinde acı tecrübeler yaşattı bana.
Bu sefer uğurlu gelirsin inşallah tutulan güneş......
nimet
26 Mart 2006
Mesut bünyeden sıradan notlar 2

Cumartesi günü Blog komşum sardunya ve yaklaşık 3 yıldır birlikte olduğum melek (ANKAN) dostlarım benim müzeyi ziyarete geldiler.
Çok memnun oldum. Kaplumbağayı da özlemiştim zaten. Fakat aktrist e börek koymadım giderlerken diyerek sonra kendimi kahrettim ama neyse borcum olsun:)
Bidilik Kaplumbağa bana bu güzel fincanlardan getirmiş. Fıstık yeşili mutfağıma çok yakıştılar.
Nazanın da pek bi ilgisini çekti bu arada.
Git gel hayatın bir köşesine sıkıştırılmış masa başı sohbetleri çok hoşuma gidiyor. İtiraf edeyim özellikle yalnızca hemcinslerimin olduğu masa başı sohbetleri:)
Ben onun dilinden anlarım, o benim dilimden anlar. Hele ki bu insanlar iç dünyasından haberdar olduğum insanlar olursa daha bi tatlı keyif veriyor insana.
Güzel bir günün ardından akşam da bir diğer blog komşum, hayat arkadaşım kadar hayatımın içinde olan crescent ve çekirdek ailesi bizdelerdi. Mutlu bir gündü.
İyiki geldiler.
Bu arada crescent yaptığın yeni tabloları nereye asacaksın gibi can alıcı bir soru sorduki o vakit anladım hakkaten benim ev müzeye döndü. İnşallah seneye yada engeç 2008 yılına kişisel sergimi açabilirim.
nimet
22 Mart 2006
Bİ DAKKA YA:))))

Esasen sardunya'nın kayınvalidesi ile ilgili yazısını görünce bende rahmetli kayınvalidemi anmak istedim.
Kayınvalidemin yağlıboya portresini yapmıştım vakti zamanında, onu da yerleştireyim dedim di ama resimlerin arasında görmüş olduğunuz resme rastladım ya:)
hay Allah:)
Yazı mazı yazmıyorum. direkman bunu basıyorum arkadaşlarım. Bizzat ben:)
Nimet
20 Mart 2006
BUGÜN
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)