15 Eylül 2009

Takavit...:)



Başlığıma bakıp da aldanmayın içim buruk.
Mahkemedeki tek arkadaşım yarın emekliye ayrılıyor.
Ketumluğumla çok belli etmesemde, aslında düşününce gözlerim doluyor.

Mahkemeye ilk başladığım yıllarda Yazı İşleri Müdürü güzel bir kadın vardı.
Havalı, otoriter, farklı...
Benim için sadece yanından geçerken selamlaştığım mahkeme çalışanından öte birisi değildi.
Zaman içerisinde aynı katta çalışmaya başladık.
Uzun zaman gözlemledim.

Fark ettim ki;
Yine farklı ama kırılgan.
Yine havalı ama Allah vergisi.
Yine otoriter ama haklı.
Yürekli ama yufka.
Fedakar bir anne, tahammülkar bir eş.
İyi bir arkadaş..

İlk muhabbetimiz "etek boylarını kısaltsana Gülistan Hanım" oldu:)))
Ben de her zamanki gibi yine edepsizmişim :))))
neyse...:))
Önceleri ufak ufak öğle yemeği yemeye başladık.
Sonra kısa kısa dertleşmeler...
Bazen gözyaşı, bazen kahkaha çok şey paylaştık aslında.
Ben onu sevdim, o beni sevdi.

Arada kendisine "müridim" diye takılsamda aldırma Gülistan Hanım ben senin hayat koçun olmaya devam edeceğim.
Emin ol doğru yoldasın.
Yolun açık olsun,
Herşey gönlünce olsun...


Nimet

4 yorum:

denizzeynep dedi ki...

Nimet arkadaşımın arkadaşı Gülistan Hanım, ben de sizi çok sevdim. inşallah bundan sonraki yaşamınız tam gönlünüze göre olur.. yolunuz açık olsun :)

nimetin.blogspot.com dedi ki...

Aslında darısı bize olsun ayşegülüm ya:)) Bizde emekli olalım:) Hatta bu öğlen ikimizin yaşlılar yurdu projemizi anlattım önce o yerleşecek:))

nimet

cenebaz dedi ki...

Gülistan hanımın emekliliği hayırlı olsun, darısı da senin başına olsun Nimetim.

yalnızlar kraliçesi dedi ki...

ne güzel yazmışsın..