20 Aralık 2005

KARDAN ADAM


Dün kar yağdı. Nazan pek bi mutlu oldu. Akşam saat 21,30 gibi dışarı baktık, "aaaaaa nazan dışarıya bak!!! nasıl olmuşş" dedik. Öyle bi hüzünle dışarı bakışı vardı ki dayanamadım, hadi dışarı çıkıp kartopu oynayalım dedim.
Aman nasıl mutlu oldu, kelimelerle ifade edilemeyecek bir memnuniyet var kendisinde:) Bi de nazan mutlu olunca çenesi düşüyor:) Annesine çekmiş!!! Devamlı konuşan bir yaratık oluyor birden:)

Çocuk olmak böyleydi sanırım:))

Bana gelince:)
bugüne kadar kardan adam yapma gibi bir eğilimim hiç olmadı. Ama çocuk aşkına herşey yapılır biliyorsunuz.
Mübarek ne de zormuş bu kardan adamı yapması. Nasıl uğraştım anlatamam. Aşağıya pek bi havalı inmiştim ama o kadar çok uğraştım ki bütün havam karla karıştı, yok oldu:)
Gece 23,00 de biz artık edizle buz tutmuş vaziyette ama nazan içeri girmem inadıyla gayet mutluydu. Zar zor girdik içeri. Rezillik. Küçükken kar yağdığında bizde dışarı çıkardık. Tabi annemde bizimle çıkardı. Hatta bi keresinde annemde kızakla kaymıştı. Şimdi şimdi anlıyorum seni anne. Büyüksün...........
nimet

Hiç yorum yok: